آماده کردن فرزندان، به نوعی که بتوانند با تأثیرات مخرب محیط کنار بیایند، زحمت و دقت زیادی می‌طلبد و کافی نیست که فقط بگوییم: «اهمیت نده بقیه بچه‌ها چه می‌گویند.» پرورش دو ویژگی در ذهن و رفتار کودکان ضروری است: نهادینه کردن حس تشخیص درست از خطا؛ و ایجاد حس احترام به خویشتن و داشتن هویت. کودک باید بتواند در شرایط مختلف به خودش بگوید:«این، کسی است که من هستم. این، چیزی است که من انتخابش می‌کنم.» هر زمان کودک، بزرگسالی را می‌بیند که کار درستی انجام می دهد و از انجام دادن آن راضی و خوشحال است مصمم‌تر می‌شود که از انجام رفتار و اعمال نادرست بپرهیزد و تأثیرات منفی محیط را پس بزند. برای والدین و دیگر بزرگسالان ساده نیست که بتوانند کودکان را با ارزش‌های اخلاقی درست و قدرت تشخیص مناسبی بار بیاورند تا واکنش صحیح به تأثیرات مخرب محیطی داشته باشند. در این راه به صبر و اراده‌ای قوی برای تکرار پیام‌های یکسان از راه‌های مختلف نیاز داریم. برای نشان دادن عکس‌العمل سازنده در برابر شکست‌هایی که کودک بارها و بارها با آن مواجه می‌شود نیز باید آمادگی لازم را پیدا کرد.
کتاب تاثیرپذیری
