کتاب 13 قصه از کلیله و دمنه

کلیله و دمنه در اصل کتابی هندی است که در زمان ساسانیان به ایران آورده شده است. این کتاب شامل حکایت های متنوع و پندآموزی است که بیشتر از زبان حیوانات گفته شده است. حکایت ها ساده و پرمعنی است و هرکدام نکته های ظریف و مهمی را بیان می کند.
نام کتاب از دو شغال به نام های کلیله و دمنه گرفته شده است. بخش بزرگی از کتاب به داستان این دو شغال اختصاص دارد.
در قرن ششم هجری قمری یکی از دبیرهای دربار غزنوی، نصرالله منشی، آن را از زبان عربی به فارسی برگرداند. او در فارسی و عربی استاد بود و با مهارت زیادی این کار را انجام داد. کتاب را گسترش داد و با نثر بسیار زیبایی آن را نوشت.
این کتاب شامل پانزده باب است. کلیله و دمنه در طول سال ها به زبانهای مختلفی ترجمه شده و همیشه مورد توجه ادیبان و سخنوران بوده است. می گویند این کتاب مجموعه ای از دانش و حکمت است که مردمان قدیم آن را جمع آوری کردند. بعد هم آن را برای فرزندانشان به میراث گذاشتند. در طول قرن ها آن را می خواندند و گرامی می داشتند و از آن حکایت ها درس های زندگی می آموختند.