کتاب تکدرخت و تاویل آن; کتاب تکدرخت و تاویل آن

کتاب تکدرخت و تاویل آن

Tak Derakht
بررسی داستان تکدرخت عبدالحسین زرین کوب از منظر ادبی و فلسفی

کد کتاب : 56583
شابک : 978-9644015878
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 174
سال انتشار شمسی : 1400
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 1
زودترین زمان ارسال : ---

معرفی کتاب تکدرخت و تاویل آن اثر محمدرضا شعبانی

کتاب پیش رو ضمن در اختیار گذاشتن متن یکی از بهترین آثار هنری عبدالحسین زرین کوب، تاریخ نگار، منتقد ادبی، نویسنده و مترجم برجسته ی کشورمان، اثر ایشان یعنی داستان تکدرخت را که ترکیبی است از هنر و فلسفه از مناظر گوناگون مورد پردازش قرار داده است. یکی از جنبه هایی که کتاب حاضر آن را مدنظر قرار داده جنبه ی هنر داستان پردازی زرین کوب و نحوه ای است که این توانایی در تکدرخت بروز کرده است، داستان لذت بخشی که خواننده را از فضای زمان معمول و کرونوسی به زمان کایروسی (زمان در حال عبور که باید آن را غنیمت دانست و از آن برای دستیابی به موقعیتی ویژه و موفقیت بهره جست) وارد می کند. دیگر بخش کتاب نگرش فلسفی تکدرخت را وامی کاود و بی آنکه فحوای کلام دچار کاستی شود با زبانی ساده اما پخته و عمیق این مبحث را در داستان زرین کوب پی می گیرد. در ادامه فرم و محتوای داستان مورد بررسی قرار داده می شود و پس از آن کارکرد ویژه ی درخت از منظر اسطوره ای به تماشا گذاشته می شود و این مسئله که نقش اساطیری درخت چه میزان در تکدرخت زرین کوب نمود دارد مورد بحث قرار می گیرد.
دسته بندی های کتاب تکدرخت و تاویل آن
ادبیات معاصر
فلسفی
نقد ادبی
ادبیات ایران
قسمت هایی از کتاب تکدرخت و تاویل آن (لذت متن)
تکدرخت آرام و بیخیال رشد می کرد و بالا می آمد. خود را در امواج لطیف باد و آفتاب غرق می کرد و با رضایت و شادی نفس می کشید. حس می کرد که هر روز گنده تر می شود و ستبرتر. سنگینی خود را که بر خاک اطراف فشار می آورد هر روز بیشتر احساس می کرد. دریافت که گویی دیگر به سوی بالا حرکت نمی کند. فاصله یی که با ابرها و صخره ها دارد دیگر کم نمی شود. حس کرد که وزنش روز به روز بیشتر می شود و سایه اش روز به روز بزرگتر. شیره نباتی انگار در زیر پوستش منجمد می شد خستگی مجهولی در وجودش رخنه می کرد. یکبار از خود پرسید که تاکنون چند یخبندان دیده است و چند بهار؟ یادش آمد که درخت نمی تواند چیزی از دنیای اعداد درک کند. نه آخر ریاضی به دنیایی تعلق دارد که در آن همه چیز ثابت است و بی تعبیر؟ آرزو کرد که با صخره وحشی حرف بزند اما سنگ ریاضیدان هیچ علاقه یی به صحبت وی نشان نداد. تکدرخت در دل ملول شد اما در ظاهر به روی خود نیاورد. زیر لب با دلتنگی از خود پرسید: پس این نیازمندی من کی باید تمام بشود. هنوز هم به آفتاب حاجت دارم هم به هوا. نه از آب بی نیازم نه از خاک. از دست خود به کجا پناه ببرم؟ به دنیای جماد. در آنسوی ابرها که خدایی نیست. آیا اکنون هنگام آن نرسیده است که من در اینجا خدا بشوم. اینجا توی این کوهستان متروک؟ با خستگی و بیزاری، یک لحظه سرش را پائین آورد و از تماشای جوی آب که باز در پائین قبرستان جاری بود یکه خورد. با خود گفت: -این جوی آب باز از کی راه افتاد؟ -از بهار امسال برادر درخت. چشمه بالا دوباره شروع کرده است به جوشیدن. تکدرخت برگشت و به پشت سر نگاه کرد. سنگ پشت بود که حرف می زد اما یک سنگ پشت جوان.