سازه همواره یکی از اجزا ضروری معماری بوده و هست. چه هنگام ساخت سرپناه ساده برای یک خانواده و چه هنگام ایجاد فضای بزرگی که صدها نفر بتوانند در آنجا اعمال عبادی، تجاری و مذاکرات سیاسی خود را انجام دهند و یا اوقات فراغت خود را بگذرانند. به عنوان یک اصل، همواره انسان ناگزیر از به کار بردن مقادیر معینی از مواد خاص و شکل دادن به آنها بوده است تا بتواند ساختار معماریش را در برابر نیروهای جاذبه زمین و سایر بارهای خطرناک، ایستایی بخشد. بنابراین می توان تصور کرد که همواره به سازه اهمیت داده شده است و به عبارتی سازه تعیین کننده معماری بوده اما به سادگی می توان دید که چنین نیست. چه بسیار ساختمان های باشکوهی که در گذشته ساخته شده اند که در آنها اهمیت قابل ملاحظه ای به صحت سازه داده نشده است. شاید این ادعا معقول باشد که بگوییم درستی سازه بیشتر اوقات، جزء لازمی از زیبایی ساختمان می باشد ولی به تنهایی برای تضمین زیبایی کافی نیست. بعضی معماران و مهندسین معاصر چنان سرشار از احساس هنرمندانه می باشند که تمامی ساختمان هایشان زیباست، اما بعضی از ساختمان های عظیم که اخیرا با استفاده از تکنیک های مهندسی جسورانه ای ساخته شده اند، به طور غیر قابل انکاری فاقد زیبایی می باشند. پس می توان نتیجه گرفت که سازه نمی تواند به تنهایی تجلی زیبایی باشد مگر با تلفیقی از زیبایی معماری و هنرمند بودن معماران در نشان دادن زیبایی و ذوق هنری. کتاب فوق برای دانشجویان رشته مهندسی عمران جهت درک هر چه بهتر طراحی یک سازه به بهترین نحو ممکنه و آشنایی با اصول اولیه و جامع آن گردآوری شده است.
کتاب سازه در معماری
دانشگاه تهران
ماریو سالوادوری
