به شیوۀ سنتی، اجزای آناتومی به صورت مجزا و چندپاره تدریس می شود. روش سنتی با نقشه برداری از بدن، به توضیح ساده ساختارها و طبقه بندی هر جزء می پرداخت. نمی توان با نگاه کردن به هر عضله به عنوان یک ساختار مجزا، به سوالات پیچیده ای همچون «چگونه سیستم حرکت انسان به صورت یک سیستم یکپارچه عمل می کند؟» یا حتی سوالات آسانی نظیر «هنگامی که ما حرکت می کنیم، عضلات چه کاری انجام می دهند؟» پاسخ داد. عملکرد روزانۀ بدن انسان، یک سیستم چندبعدی و منسجم است، نه مجموعه ای از قطعات مجزا و مستقل. تمرین سنتی در طول 25 سال گذشته به تمرین بخش های خاص بدن و اغلب در صفحات ثابت و منفرد پرداخته است. تفکر جدید، شامل ارائۀ آناتومی با یک نگاه عملکردی و یکپارچه است.