یازدهم اردیبهشت ماه مصادف با «روز ملی خلیج فارس» است تا این روز مناسبی باشد برای تمرکز اذهان ایرانیان که نه تنها در سرزمین مادری بلکه در همه واحدهای جغرافیایی محل زیست خود در گستره ای به وسعت سراسر گیتی به پاسداشت نمادی از غرور ملی و افتخار میهنی خود روی آورند. غرور و افتخاری که به یمن و تبرک تأثیر ژرف باورهای عمیق الهی و دینی ارزشی مضاعف یافته است و در این روز با سرفرازی و نازش به وجود فسونبار پهنه آبی جنوب ایران به نام «فارس» شگون یافته و متجلی می شود.این گستره نیلگون که زمانی به تمامی در درون قلمرو ایرانیان قرار داشت و از دیرینه روزگاران دریای فارس خوانده شده است تنها یک واژه ساده نیست بلکه یک «مفهوم» نهادینه شده است که عصری چند هزار ساله به قدمت آغاز نگارش تاریخ مکتوب بشر از عهد باستان دارد. همه می دانیم که «مفاهیم» در یک شبانه روز شکل می گیرند و خلق الساعه نیستند بلکه از روندی طولانی توأم با رنج و امید، واقعیت و رویا و اندیشه و عمل حاصل می آیند و نهادینه می شوند. خلیج فارس و نام ابدی آن نیز یادآور حضور و نقش برجسته و ویژه اجداد آزادکام ایرانیان است که نام این پهنه آبی را به خاطر جایگاه استوار و تحسین برانگیز خود در عهد باستان و در روزگار اسرارآمیز کهن در تاریخ هستی بشر حتی متون مذهبی ملکه اذهان کردند و خلیج و نام بامسمای آن آنچنان آسمان فرسا شد که برخی مورخان اسلامی نام خلیج فارس را از منشأ الهی و ملهم از اسما آسمانی دانسته اند.
کتاب خلیج فارس در گذرگاه تاریخ
