رابرت فیشر (متولد 1943) استاد آموزش در دانشگاه برونل بود که علاقه خاصی به آموزش فلسفه به کودکان داشت . رابرت فیشر بیش از بیست سال در مدارس بریتانیا، آفریقا و هنگ کنگ تدریس کرد و سپس استاد آموزش در دانشگاه برونل شد. او بیش از سی کتاب در زمینه آموزش منتشر کرده است، از جمله آموزش به کودکان برای اندیشیدن، آموزش به کودکان برای یادگیری، داستان هایی برای تفکر و گفتگوی خلاق.
برای اینکه بازیکنان یک بازی از این کتاب را یاد بگیرند، سه روش اصلی وجود دارد: ۱. بگذارید بازیکنانی که با بازی آشنا نیستند، قوانین آن را با هم بخوانند و با آزمون و خطا یاد بگیرند چگونه بازی کنند؛ ۲. از کودکی که با بازی آشناست یا قوانین آن را خوانده، بخواهید به دیگران نشان دهد چگونه بازی کنند؛ ۳. شما بازی را برای بازیکنان توضیح دهید (پس از اینکه خودتان قوانین را یاد گرفتید!). هرکدام از این راهبردها مزایایی دارد. اگر کودکان با هم پیدا کنند چگونه یک بازی را انجام دهند، مزایا عبارت است از: یادگیری جمعی، یادگیری از همدیگر و بحث با یکدیگر، به اشتراک گذاشتن چالشی فکری و برخورداری از این مزیت که وقتی با هم این کار را انجام می دهند، احتمال رسیدن به موفقیت بیشتر از وقتی است که به تنهایی در این مورد تلاش کنند. اما بعضی از کودکان دوست دارند به تنهایی راه حل مسائل را پیدا کنند، و اگر ما به یادگیری مستقل اهمیت می دهیم، لازم است از این شیوه حمایت کنیم. در بیشتر موارد، سریع ترین راه برای وارد شدن به بازی این است که خودتان آن را توضیح دهید، البته به شرط اینکه از قبل، آن را فهمیده و امتحان کرده باشید. روش دیگر، ضبط کردن دستورالعمل ها برای کودکان است تا آنها را با مطالبی که در اختیار دارند از روی کتاب دنبال کنند؛ و نیز دستورالعمل های ضبط شدهٔ شما را در بازی جا دهند یا در خلوت به آنها گوش دهند. توضیح دادن برای بچه ها این مزیت را دارد که می توانید بر درک آنها از بازی نظارت کنید، به پرسش ها پاسخ دهید و گوش دادن بادقت را تشویق کنید.