کتاب بین النهرین باستان

اصطلاح «بین النهرین » به معنای «سرزمین میان دو رود» است و اساسا به دشت های عمدتا مسطح میان دو رود دجله و فرات گفته می شود که سرزمین کنونی عراق را در بر می گیرد. سرانجام، بخش اعظم دشت ها و تپه های پیرامون این دو رود، که مجموعا بخش مرکزی خاور نزدیک را تشکیل می دهند نیز بخشی از بین النهرین محسوب شدند. به علاوه، اصطلاح «بین النهرین» نیز به طور کلی به تک تک و تمامی مردمانی اطلاق می شود که در دوران باستان ساکن یا حاکم این سرزمین بودند، به این ترتیب، سومریان، اکدیان، آشوریان، بابلیان، ایلامیان، مادها و پارس ها از جمله بین النهرینیان تلقی شدند. اهمیت بین النهرین برای خاور نزدیک صرفا به مسئله جغرافیایی محدود نمی شود. بین النهرین همچنین نقطه تقاطع راه های تجاری میان فلسطین، مصر و شرق مدیرانه در غرب، آسیای صغیر (ترکیه کنونی) و ارمنستان در شمال، عربستان در جنوب و افغانستان و هندوستان در شرق بود. به علاوه، بین النهرین قلب ملل و امپراتوری هایی بود که در خلال قرون متمادی بر بخش هایی بزرگ از خاور نزدیک مسلط شدند.