کتاب مسمومیت ها در دام های بزرگ

برابر شناسنامه به جا مانده از خانواده اینجانب تقی تقی‌پور بازرگانی در 1318 در روستای بازرگان محله از حومه شهرستان رودسر از استان گیلان به دنیا آمده‌ام. به دلیل آنکه در خانواده کشاورزم نگهداری از گاو (اعم از نر اخته برای کشت زمین و ماده گاو برای تأمین شیر و ماست خود و هم محلی‌ها) و نیز اسب (اعم از نر اخته یا سیلمی یا مادیان) برای جمع‌آوری شالی از کشت‌زار به خانه و جابجا کردن برنج مازاد به بازار برنج و شغل خرید و فروش اسب) با دام و دامداری از همان سالهای نخستین بچگی آشنا بودم و از سنین 9 تا 10 سالگی در چراندن یا تأمین غذا به صورت دستی سهمی داشتم که با افزایش سن میزان این تأثیرگذاری بیشتر می‌شد. در آن ایام و تا سالها بعد امر تشخیص و درمان بیماریهای دامی توسط بیطار دنبال می‌شد. بیطار را فردی محلی یا غیرمحلی (مثلاً میرزا احمد جراح که در بازرگان محله هم بیطاری می‌کرد و در روستای پیش بی‎جار که چند ده روستا با بازرگان محله فاصله داشت زندگی می‌کرد) و اغلب بی‌سواد که تنها در زمینه پرورش دام صاحب تجربه بود می‌گفتند. از دیدگاه تاریخ دامپزشکی ، بیطاری محدود به ایران نبود. برای روشن شدن این ادعا به نقل خاطره‌ای بسنده می‌شود.