می دانیم بارها به طراحان سفارش طراحی شخصیتی داده شده که بسیار پیچیده بوده و آنان را دچار مشکل کرده. برای مثال: شخصیت پسربچه ی شر و شیطونی که باهوش هم هست. مادرش یک زن چاق و خوش گذران و پدرش یک نظامی سخت گیر و هیکلی و در نهایت به خاطر طلاق پدر و مادر، این بچه کمی بی عاطفه و خبیث شده. سوال اینجاست: این بچه… چه شکلی… می تواند باشد؟! اصولا شخصیت پردازی بخش ویژه و سختی است که اکثر طراحان شخصیت از آن فرار می کنند ولی مباحثی وجود دارد که اگر طراحان آن ها را بدانند و بر آن تسلط داشته باشند، نه تنها از این قسمت فرار نمی کنند بلکه عاشقش نیز می شوند. در اینجا می خواهم از بقراط یاد کنم -یکی از بزرگ ترین پزشکان دنیا- و ذره ای از دانش او به نفع شخصیت پردازی بهره بگیرم. بقراط انسان ها را به چهار گروه تقسیم کرده بود و به هر یک از آنها یک مزاج نسبت داده بود که به چهار امزجه ی بقراط معروف است: 1.لنفاوی یا بلغمی؛ 2.دموی؛ 3.سودایی؛ 4.صفراوی؛ بد نیست درباره ی هریک از این مزاج ها اطلاعات اندکی داشته باشیم چرا که به شناخت هرچه بهتر ما کمک می کند.