کتاب هفت پیکر و رنگ های سنتی

«مجموعه ی پیش رو شامل سه بخش جداگانه است: ۱. رنگ‌های هفت‌پیکر: قطعات هفت‌پیکر مربوط به نمایشی است بر اساس منظومه ی بی همتای نظامی گنجوی (قرن ششم قمری) که در خرداد ۱۳۵۵ با موسیقی فرامرز پایور و با همکاری گروه باله ی ملی بر روی صحنه ی تالار وحدت اجرا شده است و به جز پیش پرده، مقدمه ی چهارگاه و رنگ دسته جمعی، بقیه رنگ‌هایی هستند که برای اقلیم های مختلف بر اساس داستان هفت‌پیکر ساخته شده اند. این موسیقی اگر چه برای یک نمایش و منطبق با فیگورهای موزون ساخته شده، اهمیت آن فراتر از موسیقی یک نمایش است. چرا که این قطعات از لحاظ محتوا بسیار متفاوت با دیگر آثار ارزشمند استاد پایور هستند و نشان از شناخت و مطالعه ی موسیقی سایر ملل توسط ایشان دارد و می توانند به عنوان قطعاتی بسیار متفاوت و جالب در رپرتوار سنتورنوازی جای گیرند. به جرئت می توان گفت هیچ موسیقیدانی در تاریخ موسیقی ایران به اندازه ی  استاد پایور طیفی به این گستردگی و تنوع در آثارش وجود ندارد. ۲. سایر رنگ ها: این رنگ ها به طور پراکنده در آثار صوتی به جا مانده از استاد وجود دارند. ۳. رنگ های رایج در فرهنگ عامه: در سی دی هفت‌پیکر اثر فرامرز پایور که توسط موسسه ی فرهنگی ـ هنری ماهور منتشر شده است دوازده رنگ قدیمی رایج در فرهنگ عامه وجود دارند. این رنگ ها در بزم و شادمانی اجرا می شدند و استاد پایور برای ماندگاری و عدم تحریف این قطعات که بخشی جدانشدنی از موسیقی و فرهنگ این سرزمین است آنها را به اتفاق حسین فرهادپور و استاد محمد اسماعیلی اجرا کرده‌اند.»