آلبوم موسیقی تک نوازی تار

درباره‌ی این اثر، به قلم محمدرضا شرایلی می‌خوانیم:«لطف‌الله مجد (۱۳۵۷-۱۲۹۶) یکی از این جوانانی بود که چندماه پس از روی کار آمدن وزیری در سن حدود ۲۵ سالگی برای نوازندگی تار در آزمون ورودی رادیو شرکت کرد و پس از نواختن چند قطعه در چهارگاه و قبولی در آزمون عملی به اجرای تک‌نوازی در رادیو پرداخت. وی خودآموخته بود و تار را نزد استادی مشق نکرده بود و تنها ذوق سرشار و استعداد خداداد راهنمای آموختن تارنوازی‌اش بود. او با شنیدن صفحات گرامافن قدیمی و تمرین شنیده‌هایش نوازنده‌ی قابلی شده بود. او در این سال‌ها غیر از شرکت در برنامه‌های تک‌نوازی با برخی ارکسترهای رادیو از جمله ارکستر حسین یاحقی نیز همکاری می‌کرد. آنچنان که از نواخته‌های مجد مشهود است به نظر می‌رسد علی‌رغم آنکه او مستقیما استادی در تارنوازی نداشته اما برداشت‌های آزاد از تکنیک‌های مضراب و پنجه و به‌ویژه شیوه‌ی صدادهی تار عبدالحسین شهنازی در تکامل لحن خاص نوازندگی مجد بسیار موثر بوده است. همچنین همنشینی و معاشرت با نوازندگان هنرمندی چون رضا محجوبی و حسین یاحقی در تأثیرپذیری او از لحن سازهای کششی نقش مهمی داشته است. مضراب مجد پرقدرت و شفاف است و زنگ صدای تار او شاید در کمتر نوازنده‌ای شنیده می‌شود. اگرچه نوازندگی مجد بیش از آن‌که پرریز باشد دارای تک‌مضراب‌های قوی است اما نوعی ریز ملایم و سریع نیز دارد که گاه در توقف میان جملاتش شنیده می‌شود. استفاده از ویبره‌های تری‌مانند (با اشاره‌های سریع انگشت دوم بر پرده‌ی بالاتر نت اصلی) و ویبره‌های عرضی (لرزش عرضی انگشت پشت پرده‌ی ساز) در ساز مجد به وفور وجود دارد. کوک‌ ساز در تارنوازی مجد دارای تنوع است و برای بسیاری از مایه‌ها از کوک خاص متناسب با همان مایه استفاده می‌کند. پاساژهای سریع که در میان افت‌و‌خیز جملات تنیده شده و ناگهان شنونده را به وجد می‌آورد از مشخصات بارز نوازندگی مجد به شمار می‌رود. از دیگر شاخص‌های شناخت تار مجد دراب‌های سریع و تک‌مضراب‌های چپ گرفته‌ی اوست. این مضراب‌ها که به دلیل سکوت‌های پیامدشان مانند ضربه‌ای در گوش شنونده صدا می‌کند در بسیاری از قطعات ضربی و چهارمضراب‌های مجد شنیده می‌شود. همچنین باید به پایه ‌چهارمضراب‌های او اشاره کرد که از تنوع ذوقی قابل‌ملاحظه‌ای برخوردارند. از دیگر تکنیک‌های شخصی تارنوازی او که در برخی تراک‌های این مجموعه نیز شنیده می‌شود اجرای نوعی ریز با مالش ملایم مضراب روی سیم به جای ضربات پیاپی مضراب است که تولید صدایی ملایم، ممتد و پیوسته می‌کند.»