کمانچه: باقرخان، موسیو هایک تار: درویش خان، علی اکبر و عبدالحسین شهنازی ویلن: ابراهیم منصوری
اقبال را باید همچون اغلب خوانندگان قدیم در زمره ی خوانندگانی دانست که بیش از آنکه به شعرخوانی بپردازند به هنر خوانندگی و وجه موسیقایی کار خوانندگی توجه می کردند؛ یعنی سبکی درست در نقطه ی مقابل سلیقه ی مسلط امروز. در این سبک، از حنجره به عنوان یک وسیله برای خلق بداهه پردازانهی موسیقی، که در عینحال توانایی بهکاربردن الفاظی با معانی خاص را نیز دارد، استفاده می شود. نمونه های آوازی این سی دی به روشنی این سبک خوانندگی را به نمایش می گذارد.
درباره اقبال آذر
ابوالحسن قزوینی (۱۲ آبان ۱۲۴۲ الوند قزوین − ۳ اسفند ۱۳۴۹ تبریز) فرزند ملا موسی معروف به «اقبالالسلطان» و «اقبال آذر» خواننده موسیقی اصیل ایرانی و صاحب یکی از قویترین صداها در آواز ایرانی بود.