کتاب گزیده ی آثار فرامرز پیلارام

در تاریخ هنر معاصر ایران هنرمندان کمی هستند که با وجود عمر کمشان تاثیر بسزایی در تاریخ هنر این سرزمین گذاشته اند و نامشان تا ابد بر آسمان هنر ایران خواهد درخشید، یکی از این هنرمندان فرامرز پیلارام است ، فرامرز پیلارام زاده ۲۱ فرودین ۱۳۱۶در تهران است ، نام وی عموما بخاطر تاثیر او در دو جریان مهم تاریخ هنر مدرن ایران یعنی نقاشی خط و سقاخانه شناخته شده است اما فارغ از این دو فرامرز پیلارام یک طراح زبردست و یک مجسمه ساز قدرتمند نیز هست آنقدر که در نمایشگاه سال ۱۹۷۶ در سوئیس روزنامه لوموند با دیدن آثار او نوشت با دیدن آثار پیلارام آینده جهانی هنر در ایران است.
پیلارام همواره در پی به تصویر کشیدن نمادهای اصیل ایرانی بود. در کارهای اولیه اش مهرهایی را که در قدیم به جای امضاء از آن استفاده می‌کردند، بزرگ نمایی کرد و زمینه‌ای کتیبه گونه به وجود آورد و در آن نمادهای مذهبی، مانند علم و پنجه، را با اشکال هندسی درآمیخت. او با علاقه و توجه به هنرهای سنّتی ایرانی، نظیر کاشیکاری و در مسیر یافتن راه‌های نو برای «ترکیب بندی» های جدید، و دریافت این مطلب که خط فارسی، بویژه نستعلیق، در تلفیق با نقاشی ویژگی ممتازی به تابلوها می‌بخشد، به آموختن خطاطی در انجمن خوشنویسان که خود او از بنیان گزاران آن نیز بود پرداخت به درجه ممتازی نائل آمد و سپس مدتی در آنجا تدریس کرد. از آن پس، خط دستمایه اصلی آثار او شد. از این رو می‌توان او را از پیشگامان نقاشیخط در ایران دانست،دکتر جواد مجابی فرامرز پیلارام را یکی از چهار خوشنویسی تاثیر گذار می داند که نقاشیخط را پیش از ابداع و از آن در آثارشان بهره بردند، می داند . پیلارام با کاربرد خط در نقاشی، به خطاطی نیز شکل نوینی بخشید و آن را از چارچوبهای سنّتی خارج ساخت. این زمان (۱۳۴۰–۱۳۴۱ شمسی) مصادف بود با سالهایی که هنرهای اصیل ایرانی در مقابل موج نوگرایی غربی در همه زمینه‌ها قرار گرفت.در سال ۱۳۴۱ پیلارام و تنی چند از هنرمندان دیگر مکتب سقاخانه را – که شیوه‌ای اصیل و بر پایه اعتقادات و نمادهای مذهبی و ایرانی بود – در نقاشی ومجسمه‌سازی بنیان نهادند. مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دههٔ ۱۳۴۰ شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت. در جریان نوسازی ایران و درگیری‌های سنت گرایان و هواخواهان مدرنیته، عده‌ای از هنرمندان نوآور، مکتب جدیدی را بنیان نهادند که تأثیر شگرفی بر دگرگونی‌های هنر نوگرای ایران و حتی نوآوری‌های عرصه خوشنویسی از خود باقی گذاشت، این مکتب یا جنبش هنری بعدها به‌نام مکتب سقاخانه شهرت یافت.