کتاب پرواز پای دماوند

صدای اذان حاج حسن بلند شد. از اینکه خدا یک پسر تپل و لپ گلی بهشان عنایت کرده بود، سجدهٔ شکری گزارد. ۱۰ اردیبهشت ۱۳۴۰، زمانی که تازه درست یک ماه از فوت مرجع عالی قدر جهان شیعه، حاج آقا حسین بروجردی گذشته بود، محسن به دنیا آمد. فردای آن روز محسن را پیش حاج آقا غضنفری، امام جماعت محل بردند تا اذان در گوشش بگوید. چون سید بود و نفسشان حق بود، احترام خاصی در محل داشتند. اسم بچه را هم محسن گذاشتند. بروبیایی بود خانهٔ حاج حسن. اختر خانم هم از اینکه خدا چنین نعمتی در دامنش گذاشته بود، مسرور بود. ساعت ها که نگاه به این غنچه می انداخت گل از گلش می شکفت. مهابادی ها و زواره ای ها راه به راه یا می آمدند منزل به اختر خانم تبریک می گفتند، یا در محل و مسجد به حاج حسن قدم نورسیده را تبریک می گفتند