کتاب آخ جون دیگه فهمیدم!

ادبیات اصیل کودک به­ عنوان آیینه­ ی تمام ­نمای مخاطب خود، هرگز از نمایاندن ویژگی­ های وی در مراحل مختلف رشد و موقعیت­ های گوناگون زندگی، غافل نبوده­ و از همین ­رو به منبعی دقیق برای پاسخگویی به پرسش­ها و نیازهای مختلف او تبدیل شده ­است. چه­ بسا مواقعی که والدین و مربیان اندیشمند نیز، راهکار برخورد صحیح را درمیان صفحات به ­ظاهر ساده و بچه­ گانه­ ی آن یافته اند.
مفهوم قول و پایبندی به آن، یکی از موضوعاتی ست که همه ­ی بچه ­ها، دیر یا زود به درکش نائل می­ شوند. « آخ ­جون دیگه فهمیدم! » با زبانی ساده، به شرح همین مسئله پرداخته.
در آغاز اثر، قهرمان دومین داستان تصویری از مجموعه ­ی « اندیشه های خوشمزه» با شادی و افتخار برای دوستش می­ گوید که این موضوع را فهمیده. خانم « لیدا طرزی »، نویسنده، بااستفاده از تکنیک گفتگو، تجربه­ ی شخصی او را بیان کرده­ است؛ تجربه ­ای تقریبا مشترک برای اغلب کودکانی که از شانس داشتن خواهر یا برادر کوچک برخوردارند.
کتاب بازخوانی دفترخاطرات ست و از روز اول تا هفتم، مراحل روبه ­رو شدن قهرمان با تولد نوزاد جدید و احساسات متناقض خود و واکنش بزرگترها در آن را به نمایش درآمده­است. خانم « ملیحه محمدی »، تصویرگر نیز به ­خوبی لحظات کلیدی را با متن همراه کرده. لجبازی و بدقولی قهرمان هرروز بیشتر شده و شکل­ های مختلفی را دربرگرفته.
نقطه ­ی اوج داستان، حضور مهربان و دلگرم­ کننده­ ی پدر است که درفضایی آرام و با استفاده از ابزار داستان، کودک را به آسودگی می­ رساند.
در صفحات باقی­مانده­ ی اثر، خبری از رنگ­ های سرد و تیره و احساسات منفی نیست. شادی، بازی و خنده جای آنها را گرفته و صفحه ­ی آخر عنوانی امیدبخش دارد: « دوباره روز اول ».
پدیدآورندگان « آخ­ جون دیگه فهمیدم! » موقعیت سخت ورود عضو جدید خانواده را به فرصتی شیرین تبدیل کرده­ و با نمایش مراحل طی­ شده توسط پسرک قهرمان، به سایر کودکانی که در شرایط مشابه قرار دارند، نشان می­دهند که احساسات ­شان اعم از غم یا لجبازی و بهانه­ گیری غیرعادی نیست و همه چیز درست می­ شود. توصیف شاعرانه ­ی پدر از « قول » در داستانکی که وقت خواب تعریف می­ کند، تمام گره ­ها را باز می­ کند و با عینیت بخشیدن به مفهومی انتزاعی، کودک را به خوش ­قولی ترغیب می­ نماید.
اثر با استفاده از تکنیک خاطره ­نویسی تنظیم شده که با شیوه ­ی مرسوم روایت ­داستانی فرق دارد و به کودکان سال­ های نخست دبستان، کمک می ­کند تا با شیوه ­ای جدید آشنا شوند. خاطره ­نویسی یکی از راه ­های مهم برای بهبود و ارتقای سواد پایه در مقطع ابتدایی به­ شمار می­ رود و می­ تواند به بهتر شدن املا، افزایش دامنه­ ی واژگانی و تسلط به آیین ­نگارش بینجامد.