هر روز رویدادهای زیادی در جهان پیرامون ما اتفاق می‌افتند، امّا زمان کوتاه است و مجالی برای پوشش جزییات این رویدادها در روزنامه‌ها و رادیو تلویزیون وجود ندارد، مثل هر گزارشگر یا خبرنگاری، ناگزیر ما نیز می‌بایست تلاش کنیم تا زمان را ذخیره کنیم و گزارش یا نوشتار خود را تا آنجا که امکان دارد، کوتاه بنویسیم. تا همین اواخر در ادبیات رایج، پیرامون شیوه‌ی «خلاصه‌نویسی» و چگونگی خط‌کشی و مرزبندی مشخص میان «چکیده‌نویسی» و «خلاصه‌نویسی»، نوعی سردرگمی در میان دانشجویان، نویسندگان مطبوعات و رادیو تلویزیون و دیگر دست‌اندرکاران، وجود داشت. اما اکنون با تلاش‌ها و کوشش‌هایی که در سطح دانشگاه‌های جهان شده، میان «خلاصه‌نویسی» و «چکیده‌نویسی» مرزبندی مشخصی ایجاد شده است. در بسیاری از دانشگاه‌های معتبر دنیا، اصول «خلاصه‌نویسی» در کنار استانداردهای «چکیده‌نویسی» تدریس می‌شوند. امروزه در دانشگاه‌ها، خلاصه‌نویسی (summary) به عنوان صفت یا اسم بکار می‌رود و چکیده‌نویسی (abstract) معمولا به صورت اسم یا صفت، به معنی کوتاه‌شده یا چکیده و فشرده‌ی هر مطلبی که با بیانی ساده و گویا نوشته شود، کاربرد دارد.
کتاب خلاصه نویسی برای رسانه ها
خجسته