ژوریس کارل اوئیسمانس (Joris-Karl Huysmans) از جمله بزرگترین رمان نویسان فرانسوی و یکی از چهره‌های برجسته ادبیات جهان است. اوئیسمانس در ۵ فوریه ۱۸۴۸ در پاریس، از مادری فرانسوی و پدری هلندی، متولد شد. فعالیت‌های ادبی اش را به سه دوره متمایز و متفاوت می‌توان تقسیم کرد: نخستین آثارش ناتورالیستی بودند؛ رمان‌های «مارت» (۱۸۷۶)، «خواهران و اتار» (۱۸۷۹)، «زندگانی مشترک» (۱۸۸۱) و داستان کوتاه «کوله پشت بر دوش» (۱۸۸۰) ماندگارترین نوشته‌هایی هستند که در چارچوب این مکتب پدیدآورد. در، ۱۸۸۴ با نگارش «بیراه»، که شاهکار اوئیسمانس و مهم‌ترین اثر منثور «مکتب انحطاط» قلمداد می‌شود، از ناتورالیسم رویگردان شد. دیگر رمان‌های برجسته اش که در قلمرو «مکتب انحطاط» می‌گنجد عبارتند از «دوراهی» (۱۸۸۷)، «در بندر» (۱۸۸۷) و «آن جا» (۱۸۹۱). در ،۱۸۹۲ اوئیسمانس، در اثر دگرگونیی درونی، به مذهب کاتولیک گروید. این دگردیسی سرآغاز مرحله سوم خلاقیت ادبی اش بود و سه رمان شاخص و ارزنده به بار آورد: «در جاده» (۱۸۹۵)، «کلیسای جامع» (۱۸۹۸) و آخرین رمانش «دیرنشین» (۱۹۰۳)؛ این آثار مجموعه‌ای به هم پیوسته را تشکیل می‌دهند و قهرمانی واحد دارند. در ۱۹۰۷ اوئیسمانس به علت بیماری سرطان زندگی را بدرود گفت. زندگی هنری اوئیسمانس فقط در فرانسه پایان سده نوزدهم می‌توانست تحقق بیابد، لیکن انگاره حاکم بر آن از قید محدودیت‌های زمان آزاد است و به سنتی دیرین بر می‌گردد.
