پیتر اِیوری (Peter Avery) (۱۵مه ۱۹۲۳–۶ اکتبر ۲۰۰۸) ایرانشناس انگلیسی است. وی در جوانی در نیروی زمینی بریتانیا در هند خدمت کرد و در آن جا با زبان فارسی آشنا شد. سپس در شرکت ملی نفت ایران و انگلیس استخدام شد و در آبادان مسئول آموزش زبان فارسی به انگلیسی‌ها شد. ایوری بعد از ملی شدن صنعت نفت در ایران، در استخدام شرکت ملی نفت ایران باقی ماند و از این طریق با زبان و ادبیات فارسی بیشتر آشنا شد. وی در طول عمر خود آثار زیادی در حوزه ایرانشناسی انتشار داده‌است. اولین اثر او ترجمه مشترکی است از برخی رباعیات خیام و سی غزل از حافظ که با کمک جان هیث استابس (John Heath-Stubbs) شاعر انگلیسی ترجمه و اولین چاپ آن در سال ۱۹۷۹ منتشر شده‌است و آخرین آن ترجمه کامل دیوان حافظ به زبان انگلیسی منتشر شده در سال ۲۰۰۶است. کتاب گزیده غزلیات حافظ شیرازی وی در ایران نیز انتشار یافته است. پیتر ایوری شاگردان زیادی در حوزه ایرانشناسی تربیت کرده و در سال‌های پایانی عمر در کینگز کالج کمبریج مشغول به تحقیق و تدریس بود. پیتر ایوری بارها در مصاحبه با رسانه‌های ایرانی از عشق و علاقه خود به تاریخ و ادبیات فارسی پرده برداشته بود. در سال‌های پایانی عمر در کینگز کالج کمبریج مشغول به تحقیق و تدریس بود. وی صاحب نشان امپراتوری بریتانیا نیز بود. مراسم تدفین پیتر ایوری ایرانشناس معروف انگلیسی روز جمعه سوم آبان‌ماه ۱۳۸۷ در دانشگاه کمبریج برگزار شد. در این مراسم کشیش اظهار داشت که وی طی نامه‌ای خواسته است تا پس از مرگ مدال‌های افتخار و لوح تقدیر و جایزه ویژه جشنواره بین‌المللی فارابی را که از رئیس جمهور ایران به خاطر بهترین ترجمه دیوان حافظ به زبان انگلیسی دریافت کرده بود، از وی جدا نکرده و در تابوت وی بگذارند که بنا به وصیت اینچنین عمل شد.
