شمس الدین رحمانی فرزند مرحوم شریف سال 1324 در تهران به دنیا امد. وی پس از طی مراحل مقدماتی تحصیل سال 1343 به دانشگاه راه یافت و در رشته مهندسی کشاورزی از دانشگاه کرج دانش آموخته گردید. در سال 1349 برای انجام خدمت سربازی تحت عنوان سپاهی دانش به زاهدان اعزام شد و در سال 1351 خدمتش به پایان رسید. در طول این دوران بود که وی با مرحوم امیر توکل کامبوزیا در این شهر آشنا شد. در سال 1354 به اتهام اقدام علیه امنیت ملی کشور توسط سازمان امنیت ملی کشور موسوم به ساواک دستگیر و تا سال 1356 در زندان به سر برد. رحمانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به زعامت امام خمینی (ره) به کسوت معلمی درآمد و در نشریاتی چون رشد معلم به نویسندگی مشغول شد. وی سال ها در حوزه هنری به فعالینت پرداخت و پس از آن به معاونت تولید کانون پرورشی و فکری کودکان و نوجوانان منصوب شد. فرهنگ و زبان، لولای سه قاره، نظم نوین جهانی، جنایات جهانی، ماهیت سازمان ملل، خفاش و شب، پانصد و پنجاه و پنج و ... تنها بخش از آثاری است که توسط این پژوهشگر تاریخ معاصر به نگارش درآمده است.
