ولادیمیر گریگورویچ لوكونين (زاده لنینگراد ، 21 ژانویه 1932 ؛ درگذشته لنینگراد ، 10 سپتامبر 1984)، محقق برجسته روسی در زمینه تاریخ و تاریخ فرهنگ و هنرهای ایران باستان، از نخستین زمان ها تا زمان پایان دوره ساسانیان و همچنین گاهشماری کوشانی. پدرش ژنرال مشهور ارتش شوروی بود و مادرش پزشک بود. در پایان سال 1941، در طول جنگ جهانی دوم، وی به همراه مادر و برادر کوچکترش به سامرقند نقل مکان کردند و آنها در سال 1944 به لنینگراد بازگشتند. شاید به دلیل برخی از تأثیرات زندگی او در آسیای میانه، دانشکده شرقی دانشگاه ایالتی لنینگراد در سال 1950. پس از فارغ التحصیلی از آن، در سال 1955-56 تحصیلات تکمیلی خود را در بخش شرقی موزه ارمیتاژ دولتی تحت نظارت یوسیف آبگارویچ اوربلی (1961-1887) و کامیلا واسیل 'انجام داد. evna Trever (1892-1974). از سال 1951 تا 1963 ، هر ساله او در کاوش های باستان شناسی در سارکل در رودخانه دون، در پندیجیکت، در کارا تپه و در مکان های مختلف دیگر در آسیای میانه شرکت می کرد، جایی که او می آموخت با مصنوعات و هنرهای کاربردی را دستگیر می کند. در سال 1957 لوکونین به کارمندان بخش شرقی موزه ارمیتاژ امور خارجه پیوست و در سال 1965 به عنوان رئیس بخش شرقی هرمیتاژ منصوب شد و تا پایان عمر در آنجا کار می کرد.