لوون شانت (زاده ۶ آوریل ۱۸۶۹ - درگذشته ۲۹ نوامبر ۱۹۵۱) شاعر، رمان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس ارمنی بود. او عضو مادام العمر فدراسیون انقلابی ارمنی بود و عضو انجمن اتحادیه دانشجویی شاانت است. وی تا سال ۱۸۸۴ در مدرسه ارمنی در اسکاتاری (اسکدار) تحصیل کرد و سپس تا سال ۱۸۹۱ به حوزه علمیه گوروجیان در اچمیادزین رفت. وی برای تدریس و نوشتن به قسطنطنیه بازگشت. نخستین اثر ادبی وی توسط روزنامه هایرنیک در آن شهر در سال ۱۸۹۱ پذیرفته شد. وی در سال ۱۸۹۳ به مدت شش سال برای تحصیل علم، روانشناسی کودک، آموزش، ادبیات و تاریخ در دانشگاه‌های لایپزیگ، جنا و مونیخ به آلمان رفت.[۱] پس از آن به قسطنطنیه بازگشت، جایی که به عنوان معلم به کار خود ادامه داد. وی یکی از معاونان پارلمان ارمنستان در دوره جمهوری بود و در آوریل ۱۹۲۰ هیاتی را برای مذاکره با رژیم کمونیستی به مسکو هدایت کرد. وی پس از اتحاد جماهیر شوروی خود در سال ۱۹۲۱ ارمنستان را ترک کرد و در پاریس، قاهره و سرانجام در بیروت مستقر شد. وی یکی از بنیانگذاران انجمن فرهنگی هامازگائین در قاهره (۱۹۲۸) بود. سال بعد، وی از سال ۱۹۲۹ تا زمان مرگ، مدیر کالجی به نام Nshan Palandjian Djemaran در بیروت بود. او یکی از نویسندگان بسیاری که به دلیل دیدگاه‌های سیاسی در ارمنستان ممنوع هستند، بود. یک جلد از نمایشنامه‌های او به‌طور استثنایی در سال ۱۹۶۸ در ارمنستان شوروی منتشر شد. لوون شانت از نظر بسیاری به عنوان بزرگترین نمایشنامه نویس ارمنی شناخته می‌شود.
