عبدالعزیز دوری (۱۹۱۹ بغداد – ۱۹ نوامبر ۲۰۱۰ امان) وی زاده روستای دور از استان صلاح‌الدین عراق است. او دکترای تاریخ و قدیمیترین تاریخ‌نگار تاریخ و تمدن اسلامی در جهان عرب به شمار می‌رود. وی به سبب خدماتش به «شیخ‌المورخین» در میان اعراب شهره شده‌است. پیکر وی روز ۸ آبان ۱۳۸۹ در قبرستان سحاب در شرق شهر امان پایتخت اردن به خاک سپرده شد. وی پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در زادگاهش، برای آموختن تحصیلات تکمیلی به بریتانیا رفت. در سال ۱۹۴۰ با رتبه ممتازی توانست لیسانس خود در رشته تاریخ را از دانشگاه لندن کسب کند. همچنین دو سال بعد توانست مدرک دکتری خود را در همان دانشگاه حاصل نماید. بعد از اخذ مدرک دکتری به کشورش بازگشت و در دارالمعلمین عالی بغداد به آموزگاری پرداخت. با تأسیس دانشگاه بغداد در دانشکده ادبیات و علوم انسانی این دانشگاه به تدریس تاریخ پرداخت. طی سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۸ به ریاست دانشکده تاریخ منصوب شد. از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۲ استاد مهمان دانشگاه آمریکایی بیروت بود. پس از آن به مدت ۴ سال ریاست کل دانشگاه بغداد را بر عهده داشت. در نهایت، از سال ۱۹۶۷ به اردن مهاجرت کرد و استادی تاریخ دانشگاه پادشاهی اردن را عهده‌دار شد.
