پاول واتسلاویک، (Paul Watzlawick)، زاده ۲۵ ژوئیه ۱۹۲۱ در شهر فیلاخ اتریش، درگذشته ۳۱ مارس ۲۰۰۷ میلادی در پالو آلتو واقع در کالیفرنیا، فیلسوف، محقق و دانشمند در رشته‌های ارتباطات، روان درمانی، روانکاوی و جامعه‌شناسی بود. وی پس از اتمام دوره دبیرستان در سال ۱۹۳۹ در فیلاخ به تحصیل در رشته‌های زبان‌شناسی و فلسفه در دانشگاه ونیز ایتالیا پرداخت. واتسلاویک مدرک دکترای خود را در رشته فلسفه در سال ۱۹۴۹ دریافت کرد. از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۴ در رشته روان درمانی دانشگاه زوریخ سوئیس به تحصیل اشتغال داشت و در این رشته نیز پایان‌نامه دریافت کرد. او در سال ۱۹۵۷ کرسی روان درمانی دانشگاه السالوادور در شهر سان سالوادور را بدست گرفت که تا سال ۱۹۶۰ در اختیار داشت. واتسلاویک از مهم‌ترین محققین «تئوری ارتباطات انسانی» محسوب می‌شود. او بیشترین تجربیات خود را در این مورد از طریق بیماران مبتلا به روان‌گسیختگی کسب کرد. واتسلاویک در سال ۱۹۶۰ به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد و به محققین «گروه پالو آلتو» در کالیفرنیا پیوست و از سال ۱۹۶۷ استاد رشته روانپزشکی دانشگاه استانفورد شد. واتسلاویک نویسنده ماهری بود و چندین کتاب به رشته تحریر درآورده. برخی از این کتابها، از جمله: «واقعیت تا چه حد واقعیست»، بی معنایی معنا و معنای بی معنایی، «اگر تو واقعاً عاشق منی پس حتماً حاضری سیر هم بخوری» و «راهنمای بدبخت بودن»، نام نسخه انگلیسی: "Ultra-Solutions: How to Fail Most Successfully" است که معروفیت جهانی کسب کردند.
