روبرت شومان (Robert Schumann) (۸ ژوئن ۱۸۱۰ – ۲۹ ژوئیهٔ ۱۸۵۶) آهنگساز و نوازندهٔ پیانو اهل آلمان در دورهٔ رمانتیک در نیمهٔ نخست سدهٔ نوزدهم بود. روبرت شومان در شهر تسویکاو، ایالت زاکسن، آلمان به دنیا آمد. وی فرزند پنجم و آخرین فرزند خانواده بود. شومان آهنگسازی را پیش از ۷سالگی شروع کرد، ولی دوران بچگی او به اندازهٔ موسیقی، صرف ادبیات هم شد؛ زیرا پدرش، آوگوست شومان، ناشر، رمان‌نویس، و کتاب‌فروش بود. روبرت علاقه‌مندی به ادبیات را از او به ارث برده بود. روبرت در ۱۴سالگی یک مقاله دربارهٔ علم موسیقی و زیبایی‌های آن نوشت و آن را به کتابی که توسط پدرش ویرایش شده بود و چهرهٔ انسان‌های مشهور نام گرفته بود، اضافه کرد. در مدتی که در تسویکائو به مدرسه می‌رفت، آثار شاعران و فیلسوفان بزرگ آلمانی، ازجمله فریدریش شیلر، یوهان ولفگانگ فون گوته، لرد بایرون، و همچنین تراژدی‌نویسان یونانی را خواند. از دیدگاه شومان، قدرتمندترین و پایدارترین وحی ادبی، جین پاول بود که می‌توان تأثیراتش را در رمان‌هایی که شومان در دورهٔ جوانی نوشته بود مشاهده کرد. علاقهٔ شومان به موسیقی در دوران کودکی، با دیدن نوازندگی ایگناتس مشه‌لس، که در کارلووی واری نوازندگی می‌کرد، شکوفا شد. پدر شومان، که ذوق و علاقهٔ پسرش به موسیقی را تشویق می‌کرد و به او دلگرمی می‌داد، در سال ۱۸۲۶ درگذشت. پس از درگذشت پدرش، مادر و قیّمش از ادامه تحصیل روبرت در رشتهٔ موسیقی استقبال نکردند و آیندهٔ او را پوچ خواندند. به همین دلیل، روبرت پس از ترک مدرسه در سال ۱۸۲۸ و پس از ملاقات با هاینریش هاینه در طول بازدیدی تفریحی از مونیخ به‌ناچار برای خشنودی مادر، به‌قصد تحصیل حقوق وارد دانشگاه لایپزیگ شد و در سال ۱۸۲۹ تحصیلاتش را در هایدلبرگ ادامه داد.
