راجر مروین سیوری، پروفسور بازنشستهٔ دانشگاه تورنتو است و زمینهٔ کاری او ایران شناسی، به ویژه تاریخ دوران صفویه است و کتاب های زیادی در این زمینه نوشته است. او در پیتربورو انگلستان متولد شد. طی سال های ۴۷–۱۹۴۳ نخست در خدمت ارتش و سپس به عنوان کارمند وزارت خارجهٔ بریتانیا در ایران اقامت داشت. پس از مراجعت به انگلستان، در سال ۱۹۵۰ در رشتهٔ شرق شناسی از دانشگاه آکسفورد لیسانس گرفت و در سال های ۶۰–۱۹۵۰ به تدریس زبان فارسی در «مرکز مطالعات شرقی و آفریقایی» دانشگاه لندن اشتغال داشت.در سال ۱۹۵۸ از همان دانشگاه در رشتهٔ ایران شناسی درجهٔ دکتری گرفت و از آن پس نیز به عنوان استاد مطالعات اسلامی و خاور نزدیک به تدریس و تحقیق در مراکز آموزشی مختلف پرداخته است. سیوری، از سال ۱۹۷۶ تاکنون، عهده دار کرسی امور خاورمیانه و اسلامی در کالج تورنتوی کانادا است و کتاب حاضر حاصل همین دوران است. از جمله آثار سیوری می توان به «مقالات متعدد در دائرةالمعارف اسلام»، همکاری در تألیف کتاب ایران بعد از اسلام، مروری بر تاریخ، فرهنگ و زبان آن، ویرایش کتاب مقدمه ای بر تمدن اسلامی، و ترجمهٔ کتاب تاریخ عالم آرای عباسی، اثر اسکندر بیگ منشی اشاره کرد. او جزو نویسندگان تاریخ اسلام کمبریج و تاریخ ایران کمبریج بوده است.
