من در Peekskill، نیویورک، یک شهر کوچک در شمال شهر نیویورک بزرگ شدم. همکلاسی های من ترکیبی از بچه ها از هر قومیت و مذهبی بودند. با هم توپ بازی کردیم، با هم به رقص رفتیم، با هم در کلاس نشستیم و ناهار را با هم خوردیم. در بیشتر موارد، مانند سازمان ملل متحد، ما توانستیم با هم کنار بیاییم. پدرم یک نوازنده حرفه ای بود که در 30 سالگی سه انگشت دست راستش را در یک حادثه صنعتی از دست داد. با وجود این ناتوانی، او به طور حرفه ای ساکسیفون و کلارینت می نواخت تا اینکه در سن 90 سالگی دار فانی را وداع گفت. از پدرم یاد گرفتم که با تلاش هماهنگ، تمرکز و عزم راسخ، می‌توانم هرکسی که می‌خواهم باشم.