مجدالدین خوافی از نویسندگان نیمهٔ اول قرن هشتم هجری و نویسندهٔ کتاب روضهٔ خلد است. این کتاب به تقلید از گلستان سعدی و در هجده باب نوشته شده و شانزده باب آن در سال ۱۳۲۹ هجری قمری با نام خارستان به چاپ رسیده‌است. (ضياءالدّين‌بن مؤيدالملک) مورخ و نويسندهٔ معروف پارسى زبان هندوستان. ولادتش به سال ۶۸۴هـ اتفاق افتاد. آنچه از اثرهاى او باقى مانده است يکى 'اخبار برمکيان' است که ترجمه‌اى است از کتاب عربى ابوالقاسم محمد طايفى ـ ديگر 'تاريخ فيروزشاهي' است دربارهٔ پادشاهان دهلى و ديگر 'فتوحات فيروزشاهي' در ذکر سلطنت جلال‌الدّين فيروزشاه. وی از ادیبان ساکن هندوستان بوده و به فرمان اکبرشاه (۹۶۳-۱۰۱۴ق) به تقلید از "گلستان" کتابی به نام "خارستان" در ۱۶ باب نوشته است. عده‌ای از تذکره‌نویسان همچون صاحب "تاریخ نظم و نثر" به تبعیت از "عرفات‌العاشقین" گفته‌اند که او روضهٔ‌الخلد" مجد خوافی ، را به نام ذکر کرده است. صاحب تذکرهٔ "روز روشن" به وضوح کتاب "روضهٔ‌الخلد" را به مجدالدین نسبت داده است. یعنی او با مجد خوافی یکی دانسته است. در حاشیه "کاروان هند" آمده که کتاب "روضهٔ الخلد" در هند با عنوان "خارستان" چندین بار به چاپ رسیده است.
