ریموند کرن با پیشینه آکادمیک در شیمی، مطالعات علمی خود را در سال 1949 در آزمایشگاه کریستالوگرافی و کانی شناسی استراسبورگ (LMC) آغاز کرد و در آنجا دکترای خود را در علوم در سال 1953 در مورد عادات کریستال یونی در حال رشد در محلول ارائه کرد. تاکید بر نقش فوق اشباع و افزودنی ها بر تغییرات مورفولوژیکی کریستال های هالیدهای قلیایی بود. سپس به LMC پاریس-سوربن پیوست که در آن زمان توسط ژان وایارت کارگردانی می شد. در آنجا با هوبرت کورین آشنا شد و با او بر روی نظریه کریستالی دوقلوها کار کرد. در آنجا، ریموند کرن، پردازش برداری بر روی کریستالوگرافی را به کار گرفت، که در تمام طول زندگی حرفه‌ای‌اش «نمونه امضا» آموزه‌های او باقی ماند.