چارلز مک‌موران ویلسن از سال ۱۹۴۰ تا زمان مرگ وینستون چرچیل در سال ۱۹۶۵، پزشک شخصی وینستون چرچیل بود. موران در یورکشایر انگلستان به‌دنیا آمد. در دانشکده گرامر پوکلینگتون تحصیل کرد و سپس در دانشکده پزشکی بیمارستان سنت مری، که اکنون دانشکده پزشکی کالج امپریال است، تحصیل کرد و در سال ۱۹۰۸ با مدرک MBBS فارغ‌التحصیل شد. او مدرک دکترای خود را در سال ۱۹۱۳ در همان دانشکده پزشکی گرفت. او در جنگ جهانی اول در سپاه پزشکی ارتش سلطنتی نام نویسی کرد و به درجه سرشناسی رسید. او از سال ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۷ افسر پزشکی گردان اول فوزیلیرز سلطنتی و از سال ۱۹۱۷ تا ۱۹۱۸ افسر پزشکی مسئول امکانات پزشکی در بیمارستان هفتم بریتانیا در بولون بود. او برنده صلیب نظامی در سال ۱۹۱۶ برای خدمات در طول نبرد سام، و مدال نقره شجاعت نظامی ایتالیا در سال ۱۹۱۷ شد. لرد موران پس از جنگ، تحقیقاتی در مورد مسمومیت با گاز خردل انجام داد. او در می ۱۹۴۰، یعنی دو هفته پس از اولین دوره نخست وزیری چرچیل، به‌عنوان پزشک شخصی او منصوب شد و در بیشتر سفرهایش چرچیل را همراهی کرد و با چندین شخصیت برجسته از جمله آنتونی ادن، فیلد مارشال مونتگومری ملاقات کرد.
