اسماعيل بن حسن بن محمد بن محمود بن احمد جرجانی (متوفای 531ق)، طبيب نامدار ایرانی سده‌هاى 5-6ق است. براى او القاب و كنيه‌هاى متفاوتى ذكر كرده‌اند: زين‌الدين، شرف‌الدين، ابوابراهیم، ابوالفتح، ابوالفضائل، الامير السيد الامام، علوى حسینى، سپاهانى گرگانى، و طبيب علوى. درباره سير زندگى او آگاهى چندانى در دست نيست. برخى محل تولد وى را گرگان دانسته‌اند و با توجه به اينكه او خود در مقدمه ذخيره خوارزمشاهى از ورود خويش به خوارزم در 504ق ياد كرده و در مقدمه ويرايش عربى ذخيره سن خود را هنگام نگارش آن كتاب 70 سال گفته است، مى‌توان تولد وى را در 434ق، يا اندكى پس از آن دانست. او احتمالاً مقدمات طب را در گرگان فراگرفت. برخى از محققان او را از شاگردان ابن ابی‌صادق نيشابورى دانسته‌اند؛ حال آن‌كه جرجانى در ذخيره تنها از ابن ابی‌صادق نقل كرده است و از عبارت او پيداست كه ابن ابی‌صادق را شخصاً نمى‌شناخته است. جرجانى در ذخيره به سفر خود به قم و ديدار با فرزندان كوشيار گيلانى، اخترشناس سده 4ق و نيز سفر به مرو اشاره كرده است. تا جايى كه مى‌دانيم، وى مابقى عمر خويش را در شهرهاى خوارزم و مرو گذراند و مدتى نيز در خوارزم سرپرستى داروخانه بهاءالدوله را برعهده داشت.
