ولادیمیر مینورسکی

ولادیمیر فیودورویچ مینورسکی (زادهٔ ۶ فوریهٔ ۱۸۷۷ – درگذشتهٔ ۲۵ مارس ۱۹۶۶) خاورشناس و ایران‌شناس روس و استاد دانشگاه لندن، مینورسکی برای آثارش در زمینهٔ تاریخ، ادبیات، جغرافیا، و فرهنگ فارسی و کردی و لری شهره است. ولادیمیر مینورسکی از سال ۱۸۹۶ تا ۱۹۰۰ در دانشگاه مسکو به تحصیل در رشتهٔ حقوق پرداخت و سپس مشغول آموختن زبان‌های شرقی در مؤسسهٔ لازارُف شد.
در ۱۹۰۳ به خدمت وزارت امور خارجه روسیه درآمد و از ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۸ در ایران و در شهر تبریز خدمت کرد.
از ۱۹۱۵–۱۹۱۷ به عنوان کاردار در نمایندگی روسیه در تهران خدمت کرد.
انقلاب بلشویک ۱۹۱۷ بازگشت وی به روسیه را مشکل ساز کرد.
در سال ۱۹۱۹ به پاریس نقل مکان کرد و در سفارت روسیه کار می‌کرد. در آنجا تخصص وی در امور خاورمیانه و قفقاز در زمان پیمان صلح ورسای و تریانون مفید واقع شد.
در سال ۱۹۲۳ در مورد ادبیات فارسی در دانشکده زبانهای شرقی پاریس Ecole nationale des langues orientales vivantes سخنرانی کرد و متعاقباً به آموزش تاریخ ترکی و اسلامی پرداخت.
در سال ۱۹۳۰ وی مشاور شرق‌شناس نمایشگاه بین‌المللی هنر ایرانی در خانه برلینگتون لندن شد.
در سال ۱۹۳۲ مدرس زبان فارسی در مدرسه شرق‌شناسی لندن شد.
در سال ۱۹۳۳ به عنوان استاد خواننده ادبیات و تاریخ فارسی در دانشگاه لندن انتخاب شد.
استاد زبان فارسی در سال ۱۹۳۷؛ و در سال ۱۹۴۴ بازنشسته شد.
در طول جنگ جهانی دوم، مدرسه شرق‌شناسی لندن به کرایست کالج، دانشگاه کمبریج منتقل شده بود، و در آنجا مینورسکی پس از بازنشستگی به دانشگاه ملک فؤاد، قاهره رفت.
در سال ۱۹۳۴ مینورسکی یکی از شرکت کنندگان برجسته در جشن هزاره فردوسی در تهران بود.
در سال ۱۹۶۰ مینورسکی توسط آکادمی علوم شوروی دعوت شد تا در نشست بیست و سومین کنگره بین‌المللی مستشرقین در مسکو شرکت کند.
او در ۲۵ مارس ۱۹۶۶ درگذشت.