رئوف یکتا بِی (۲۷ مارس ۱۸۷۱- ۸ ژانویه ۱۹۳۵) یک نوازنده و موسیقیدان اهل ترکیه بود.رئوف یکتا در محلهٔ آقسرای، قسطنطنیه متولد شد. نام پدرش احمد عارف بی بود و نام خودش را محمد رئوف گذاشتند اما بعداً خودش نام رئوف یکتا را در نوشته هایش استفاده کرد. رئوف یکتا به سه زبان مسلط بود: فرانسوی، عربی و فارسی. او شغلی دولتی در دیوان همایون داشت و همزمان به تحقیق روی متون قدیمی مربوط به موسیقی ترکیه میپرداخت. او با دو موسیقیدان مشهور زمان خودش، جلال الدین و عطاالله ملاقاتهایی داشت و منجر به ارتباط این دو که از آثار هم بی خبر بودند شد. نتیجهٔ این ارتباط و مطالعات رئوف یکتا، در مطالبی که بعداً منتشر کرد منعکس شد. او در سال ۱۹۲۲ از دیوان همایون استعفا کرد تا تمام وقتش را روی تحقیق بر روی موسیقی صرف کند. او یکی از بنیانگذاران دارالالحان بود و پس از آن که تدریس موسیقی ترکی در دارالالحان در سال ۱۹۲۷ ممنوع شد، به ریاست کمیتهٔ تثبیت و تصنیف (بنیانگذاری و طبقه بندی) در این موسسهٔ آموزشی رسید. او در سن ۶۵ سالگی و زمانی که رئیس کمیتهٔ گردآوری و طبقه بندی بود، در منزلش در محلهٔ بیلربیی در استانبول درگذشت.
