آندرهٔ پتروویچ زویاگینتسف (زاده ۶ فوریه ۱۹۶۴) کارگردان و بازیگر روسی است. وی بیشتر به‌دلیل فیلم بازگشت، برندهٔ جایزه شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز در سال ۲۰۰۳ شناخته می‌شود. آندری زویاگینتسف در ششم فوریهٔ سال ۱۹۶۴ در نُوُسیبریسْک، در حومهٔ سیبری شوروی به دنیا آمد. او در سن ۲۰ سالگی، از مدرسهٔ هنرهای نمایشی نووسیبیرسک، در رشته بازیگری فارغ‌التحصیل شد. در سال ۱۹۸۶ و هم‌زمان با مهاجرت به مسکو، تحصیلات خود را در آکادمی هنرهای نمایشی روسیه تا سال ۱۹۹۰ ادامه داد. از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۰ به عنوان بازیگر در فیلم‌ها و تئاترهای مختلفی به ایفای نقش پرداخت. در سال ۲۰۰۰ او کار در «تلویزیون رن» را آغاز کرد که نتیجهٔ آن ساخت ۳ اپیزود از سریال اتاق سیاه بود. او در سال ۲۰۰۳، اولین فیلم خود با نام بازگشت، را جلوی دوربین برد. فیلمی با موضوع زندگی ۲ برادر نوجوان به نام‌های آندره و ایوان که در منطقه‌ای در حومهٔ شهری در روسیه با مادرشان زندگی می‌کنند. این زندگی به سیاق گذشته ادامه دارد تا اینکه پدر این دو برادر پس از ۱۲ سال به خانه بازمی‌گردد. در اولین نمایش خود در جشنوارهٔ ونیز سال ۲۰۰۳، جایزهٔ اصلی این جشنواره یعنی شیر نقره‌ای را برای او به ارمغان آورد. فضای بی‌زمان و مکان این فیلم، وجهٔ بسیار بصری قوی فیلم همراه با پی رنگی به شدت روانشناسانه و فلسفی، بسیاری از دوست داران سینمای متفاوت را بهت زده کرد. موج تحسین‌ها نسبت به اولین فیلم زویاگینتسف، در حدی بود که بسیاری او را تارکوفسکی جدید سینمای روسیه نامیدند. تبعید، دومین فیلم او در سال ۲۰۰۷ جلوی دوربین میخائیل کریشمن فیلم‌بردار چیره‌دست و همکار همیشگی خود رفت. الکس، همسر و دو فرزندش را برای سفری به زادگاه کودکی خود در دوردست‌ها می‌برد. آرامش از این سفر زمانی رخت برمی‌بندد که ورا، همسر الکس حقیقتی ویران‌کننده را به او می‌گوید. او باردار است ولی این مسافر در راه، فرزند الکس نمی‌باشد. فیلم در جشنوارهٔ کن سال ۲۰۰۷، جایزهٔ بهترین بازیگر مرد و نامزدی نخل طلا را برای سینمای روسیه به ارمغان آورد. بعد از این فیلم، دیگر بسیاری هم نظر بودند که پدیدهٔ جدیدی در سینمای روسیه ظهور کرده‌است. ظهور فیلم‌سازی جوان با دغدغه‌های عمیق و پیچیدهٔ انسانی، روح تازه‌ای در کالبد سینمای این کشور سرد سیر دمید. یِلِنا سومین فیلم او در مقام کارگردان بود. حالا می‌شود به سادگی گفت زویاگینتسف به همراه الکساندر سوخوروف، نیکیتا میخالکوف و آندری کونچالوفسکی، پرچمدار و میراث‌دار سینمای غنی شوروی و بزرگانی چون آیزنشتاین، پودوفکین، داوژنکو، کوزینتسف و تارکوفسکی است.
