دیرک یان استرویک (زاده ۳۰ سپتامبر ۱۸۹۴ در روتردام - ۲۱ اکتبر ۲۰۰۰ در بلمونت) ریاضیدان و تاریخنگار ریاضیات اهل هلند بود. او فرزند یک معلم بود و در دن هاخ به مدرسه رفت. در ۱۹۱۹ به عضویت حزب کمونیست در آمد و تا پایان عمر این عضویت را داشت. از سال ۱۹۱۲ به تحصیل در دانشگاه لایدن پرداخت و در اینجا از استادانی همچون هندریک لورنتز بهره برد. سپس یکچند در آلکمار به شغل معلمی سرگرم شد و پس از آن به تحصیلاتش ادامه داد و در سال ۱۹۲۲ درجه دکتری را با رساله ای دربارهٔ بنیان‌های هندسه دیفرانسیل به دست آورد. در ۱۹۲۳ در اوترخت به عنوان استاد به کار پرداخت. استرویک با بورس بنیاد راک فلر توانست در رم نزد لوی-چیویتا و در دانشگاه گوتینگن نزد ریشارد کورانت به کار بپردازد. وی با کورانت درس گفتارهای فلیکس کلاین (که در آن زمان به تازگی درگذشته بود) دربارهٔ تاریخ ریاضیات در سده نوزدهم را به چاپ رساند. در ۱۹۲۶ در موسسه فناوری ماساچوست (ام آی تی) به عنوان استاد به کار مشغول شد و در آنجا به کار هندسه دیفرانسیل و تاریخ ریاضیات پرداخت. در ۱۹۴۰ به درجه استادی تمام رسید. استرویک در دوران مک کارتیسم از رد کمونیسم تن زد و بدینگونه برای ۵ سال تا سال ۱۹۵۵ از ام آی تی اخراج شد. در ۱۹۶۰ بازنشسته شد. وی پس از آن به تدریس در هاروارد، مکزیک و اوترخت پرداخت. استروک افزون در کتابهایی در هندسه دیفرانسیل ۲ کتاب نیز در زمینه تاریخ ریاضیات نوشت. وی در سال ۱۹۸۹ به پاس پژوهش‌هایش جایزه کنت ا. می را از کمیته جهانی تاریخ ریاضیات دریافت کرد. او ۳ دختر داشت که از آن میان یکی همچون خودش استاد ریاضیات شد.
