والتر ترنس استیس (17 نوامبر 1886 - 2 اوت 1967) یک کارمند دولتی، معلم، فیلسوف عمومی و معرفت شناس بریتانیایی بود که درباره هگل، عرفان و نسبی گرایی اخلاقی نوشت. او از سال 1910 تا 1932 با خدمات دولتی سیلان کار کرد و از سال 1932 تا 1955 در دانشگاه پرینستون در گروه فلسفه استخدام شد. شهرت او بیشتر به خاطر آثارش در فلسفه عرفان و کتاب هایی مانند عرفان و فلسفه (1960) و تعالیم عرفان (1960) است. این آثار در بررسی عرفان تأثیرگذار بوده اند، اما به دلیل عدم دقت روش شناختی و پیش فرض های همیشگی شان نیز به شدت مورد انتقاد قرار گرفته اند.والتر ترنس استیس در همپستد لندن در یک خانواده نظامی انگلیسی به دنیا آمد. او پسر سرگرد ادوارد وینسنت استیس (3 سپتامبر 1841 - 6 مه 1903) (از توپخانه سلطنتی) و امی مری واتسون (1856 - 29 مارس 1934) بود که در 21 دسامبر 1872 در پونا (پونا) هند ازدواج کردند. . والتر به جای دنبال کردن حرفه نظامی تصمیم گرفت راه مذهبی و فلسفی را دنبال کند. او در کالج باث (1895-1901)، کالج فتس (در ادینبورگ، اسکاتلند) (1902-1904) و بعدها در کالج ترینیتی دوبلین (ایرلند) تحصیل کرد. قصد اولیه او این بود که در دوران نوجوانی خود یک کشیش در کلیسای انگلیکن شود. با این حال، زمانی که در کالج ترینیتی، تحت تأثیر هگل محقق هنری استوارت مکران (1867-1937) (استاد فلسفه اخلاق در کالج ترینیتی) علاقه عمیقی به فلسفه سیستماتیک هگل (1770-1831) پیدا کرد و  در فلسفه در سال 1908 فارغ التحصیل شد.