دومنیکو لوسوردو (زاده ۱۴ نوامبر ۱۹۴۱ – درگذشته ۲۸ ژوئن ۲۰۱۸) تاریخ‌دان، مقاله‌نویس، فیلسوف مارکسیست و سیاستمدار کمونیست ایتالیایی بود.لوسوردو که در Sannicandro di Bari متولد شد، دکترای خود را در سال 1963 از دانشگاه اوربینو تحت راهنمایی پاسکواله سالووچی با پایان نامه ای در مورد یوهان کارل رودبرتوس دریافت کرد. در طول دهه شصت، او رادیکال شده بود و به گروه کوچکی از کمونیست های ایتالیایی تعلق داشت که در انشعاب چین و شوروی در کنار جمهوری خلق چین بودند. لوسوردو از انقلاب فرهنگی که در سال 1966 توسط مائو تسه تونگ در تلاشی برای پاکسازی جامعه چین از عناصر سرمایه داری و سنت گرا به راه افتاد و تا 20 میلیون نفر را گرفت، ستایش کرد.لوسوردو مدیر مؤسسه علوم فلسفی و آموزشی در دانشگاه اوربینو بود، جایی که او به عنوان رئیس دانشکده علوم تربیتی، تاریخ فلسفه را تدریس می کرد. از سال 1988، لوسوردو رئیس انجمن بین المللی هگل هگل مارکس برای اندیشه دیالکتیکی بود. لوسوردو همچنین یکی از اعضای انجمن علوم لایب‌نیتس در برلین (انجمن به سنت آکادمی علوم پروس گوتفرید ویلهلم لایب‌نیتس) و همچنین مدیر انجمن سیاسی-فرهنگی مارکس XXI بود. لوسوردو در 28 ژوئن 2018 در سن 76 سالگی به دلیل سرطان مغز درگذشت.
