جان فیلوپونوس (به یونانی: /fɪˈlɒpənəs/؛ Ἰωάννης ὁ Φιλόπονος؛ حدود 490 - حدود 570)، همچنین معروف به جان دستور زبان یا یوحنای اسکندریه، فیلولوژیست یونانی بیزانس، مفسر ارسطویی، متکلم برجسته مسیحی و نویسنده ای بود. تعدادی از رساله های فلسفی و آثار کلامی. او در اسکندریه به دنیا آمد. جان فیلوپونوس، نویسنده ای سختگیر، گاه جدلی و متفکری اصیل که در زمان خود بحث برانگیز بود، از سنت ارسطویی-نوافلاطونی جدا شد، روش شناسی را زیر سوال برد و در نهایت به تجربه گرایی در علوم طبیعی منجر شد. او یکی از اولین کسانی بود که "نظریه انگیزه" مشابه مفهوم مدرن اینرسی را در مورد دینامیک ارسطویی ارائه کرد.بعدها در زندگی فیلوپونوس به عذرخواهی مسیحی روی آورد و علیه ابدیت جهان استدلال کرد، نظریه ای که اساس حملات بت پرستان به آموزه مسیحیت آفرینش را تشکیل داد. او همچنین در مورد مسیحیت نوشت و پس از مرگ توسط کلیسا به عنوان یک بدعت گذار در سال های 680-81 محکوم شد، زیرا به عنوان تفسیری سه گانه از تثلیث تلقی می شد.
