ریچارد گئورگ اشتراوس (به آلمانی: [ˈʁɪçaʁt ˈʃtʁaʊs]؛ 11 ژوئن 1864 - 8 سپتامبر 1949) آهنگساز و رهبر ارکستر آلمانی بود که بیشتر به خاطر اشعار لحن و اپراهایش شناخته می شود. او که آهنگساز برجسته اواخر دوران رمانتیک و اوایل دوران مدرن محسوب می شود، به عنوان جانشین ریچارد واگنر و فرانتس لیست توصیف شده است. همراه با گوستاو مالر، او نمایانگر شکوفایی دیرهنگام رمانتیسیسم آلمانی است که در آن ظرافت های پیشگامانه ارکستراسیون با سبک هارمونیک پیشرفته ترکیب شده است.آهنگسازی اشتراوس در سال 1870 هنگامی که او تنها شش سال داشت آغاز شد و تا زمان مرگش تقریباً هشتاد سال بعد ادامه داشت. اولین شعر لحنی او که مورد استقبال گسترده‌ای قرار گرفت، دون خوان بود، و پس از آن آثار تحسین‌شده دیگری از این دست، از جمله مرگ و تغییر شکل، شوخی‌های شاد تا اولن‌شپیگل، همچنین زرتشت، دن کیشوت، آین هلدن‌لبن، سمفونیا داخلی، و یک آلپ منتشر شد. سمفونی. اولین اپرای او که به شهرت بین‌المللی دست یافت، سالومه بود که از لیبرتو هدویگ لاخمان استفاده کرد که ترجمه آلمانی نمایشنامه فرانسوی سالومه اثر اسکار وایلد بود. پس از آن چندین اپرا با تحسین منتقدان با خواننده لیبرت هوگو فون هافمانستال دنبال شد: Elektra، Der Rosenkavalier، Ariadne auf Naxos، Die Frau ohne Schatten، Die ägyptische Helena، و Arabella. آخرین اپرای او، Daphne، Friedenstag، Die Liebe der Danae و Capriccio از لیبرتی نوشته ژوزف گرگور، مورخ تئاتر وینی استفاده کردند. از دیگر آثار شناخته شده اشتراوس می توان به دو سمفونی لیدر (مخصوصاً چهار آهنگ آخر)، کنسرتو ویولن در مینور، کنسرتو هورن شماره 1، کنسرتو هورن شماره 2، کنسرتو اوبوئه او و دیگر آثار ساز مانند Metamorphosen اشاره کرد.
