ابوعلی احمدبن عبدالرحمن بن مندویه اصفهانی شاعر، پزشک، فیلسوف و گیاهشناس قرن چهارم بود. پدر او از خاندانی بزرگ و از بلغای روزگار خویش بود و علم لغت و دانش نحو و فن شعر می‌ورزید. ابن مندویه مرد ادب و فضل و او را کتابی در شعر و شعراست و نیز صاحب کناشی ملیح است در طب با بیانی شیرین.