در برخی از اشعار شاعران انقلاب، شاهد ابیاتی هستیم که در آنها علاوه بر پرداختن به نورانیت شهید، مدعای دیگری چون طهارت و زلالی و آب گونگی شهید نمود دارد. این مدعا یعنی طهارت و پاکی شهید که طهارتی معنوی و باطنی است در شعر انقلاب با استخدام واژگان مخصوص بیان طهارت ظاهری همچون ((شستن))، ((غسل)) و ((وضو)) ادا می‌گردد. موسوی گرمارودی، ابتدا طی طریق شهادت را توأم با طهارت و تقدیس معرفی کرده و لازمه گام سپردن در این وادی را ابتدا شستشو در ((جاری مهر)) و ((وضو ساختن از خون)) دانسته است؛
در جاری مهر شستشو کن وانگاه زخون خود وضو کن
رو جانب قبله وفا کن با دل سفری به کربلا کن
کتاب سفر از زرد به سرخ
کانون اندیشه جوان