در ادوار پیشین تاریخ ایران، اعطای القاب و عناوین به درباریان و دولتمردان و حکام متداول بوده است. از کودک سه چهار ساله وابسته به دربار تا مردان و زنان میانسال و سالمند صاحب لقب می شده اند و این القاب که غالبا با دادن پیشکش به دست می آمده، وسیله کسب مقام و تحصیل درآمد هم می شده و گهگاه نیز موروثا از پدر به پسر منتقل می گردیده است.
در این زمینه که مبحث درخور و جالبی است، تاکنون تحقیقی به صورت مستقل انجام نشده و کتابی تدوین نگردیده است. کتاب حاضر اولین نمونه در نوع خود است و امید می رود مطلوب ارباب ذوق واقع شود.
کتاب اسامی و القاب عجیب
پیکان
سیف الله وحیدنیا
