قبل از شروع نقد بگم که ترجمهی این کار فوقالعاده است. خانم ابوسعیدی خیلی روان و حرفهای اصطلاحات رو بازگردانی کردند و در پاورقیها توضیح دادند. حالا بریم سراغ نقد کتاب: اگر بخوام با راز آتلانتیس مقایسهاش کنم، اون به من یه حس هیجان وصف ناشدنی میداد که مدتها بود تو هیچ کتابی تجربهاش نکرده بودم و پر بود از اتفاقاتی که برگهای آدم رو خزان میکرد اما این یکی این طور نبود. اشارات و گراهای تاریخی زیادی داشت و این باعث گیجی من به عنوان مخاطب میشد. یعنی من یه جاهایی دیگه اشخاص و مستندات رو گم میکردم و فقط با خوندن داستان سعی میکردم گلیم خودم رو از آب بیرون بکشم و یه چیزی کشف کنم. یک چهارم پایانی کتاب به نظرم سرهم بندی شده بود. یعنی تا قبلش وقایع با طمأنینه شرح و به خواننده فرصت درک داده میشد اما در یک چهارم پایانی این گونه نبود. سرنوشت یک سری از رازها مسکوت باقی موند و خیلی سربسته بهش اشاره شد. هم پایان این کتاب و هم راز آتلانتیس طوری بود که دقیقا سر افشای راز، برای برهم نخوردن نظم طبیعت و جهان از برملا کردنش جلوگیری میشد. تو راز آتلانتیس این اتفاق تو ذوق نمیزد اما تو این کتاب بیشتر این حس رو میداد که انگار نویسنده از پا گذاشتن تو قلمروی تخیل و ماورا میترسه و ترجیحش بر اینه که بااحتیاط پیش بره. در هر صورت من خیلی از پایان این مدلی که دقیقا تو نقطهی اوج داستان، همه چیز به طرز مضحکی ختم به خیر میشه و کارکترها به خوبی و خوشی میرن دنبال زندگیشون خوشم نمیاد.
نمیدونم چی بگم واقعا
چرا؟ چجوریه مگه؟
میشه یکی راهنمایی کنه؟ بخرمش با این قیمت ارزششو داره؟