کتاب بازی کودکان

«بازی کودکان؛ تشخیص و ارزیابی» نوشته کارن گیتلین وینر، آلیس ساندگراند و چارلز شافر است که دکتر الهه محمد اسماعیل و امیر رحمانی رسا آن را ترجمه کرده‌اند. بازی کودکانه قدمتی به درازای تاریخ بشر دارد. یافته‌های باستان‌شناختی حاکی از آنند که هر تمدنی، وسایل بازی مورد نیاز آنها را فراهم آورده است. توجه عاشقانه به کودکان با استفاده از وسایل بازی نشان می‌دهد که انسان‌ها راه برقراری ارتباط با کودک و درک نحوهٔ تفکر او را در بازی با او یافته‌اند. با آغاز قرن بیستم نگرش‌ها نسبت به بازی شروع به تغییر کردند و به‌عنوان یک فعالیت معنادار مورد بررسی قرار گرفت. به نظر برخی، بازی نوعی فعالیت برای آمادگی و پذیرش نقش‌های مورد نیاز برای آینده بود، دیگران نیز آن را بازسازی صحنه‌هایی که اجدادشان به‌وجود آورده بودند و نیز وسیله‌ای برای آشکار کردن زندگی درونی کودک می‌پنداشتند. در دنیای مدرن، روانشناسان از بازی برای درمان و روانکاوی استفاده کردند و این روش با روش هخای پزشکی دیگر وارد رقابت شد. کتاب حاضر شش بخش دارد و هر بخش چندین فصل که هر فصل کتاب بازگوکنندهٔ تحقیقات و نظریات بازی و کاربرد روزافزون آنها در تکنیک‌های مشاهده‌ای بازی کودکان است.