پیروان شریعتی بر این هستند که محمدتقی شریعتی و علی شریعتی همواره و به‌جان، در سازگاری بین ارزش‌های انسانی و سامانۀ «تجدد» کوشیده‌اند، و همۀ تلاش‌شان برای ساختن جهانی بوده که در آن ارزش‌هایی انسانی و ستوده، چون برابری و آزادی، با چهره‌ای مدرن جاری و ساری است. این دفتر با پیش کشیدن این پرسش که این پدر و پسر «اسلام‌گرایانی» هستند در تکاپوی بازگشت به دورانی سپری‌شده، یا کنشگرانی در آرزوی مدرنیته و ارزش‌های انسانی، در زندگی و تاریخ و آثار آن‌ها به کنکاش دست باز کرده است. دستاورد این پژوهش به ناگزیر «انگاره»هایی را که از این پدر و پسر توسط پیروان آن‌ها ساخته شده است، فرو می‌ریزد. برای ساختن فردایی بهتر، گریزی از مواجهه با دیروز و امروز نیست. از این رو بایست در برابر فراموشی و کژنمایی و دستکاری تاریخ ایستادگی کرد و گذشتۀ هرچند تلخ را نوشید و از آن آموخت. برای رهایی از هستی‌های نادلخواه بایست به خود اندیشید و به کرده‌های خود نگریست. این دفتر نگاهی است به «پدر و پسری» که در ساختن امروز ما نقش داشته‌اند، نقشی که برای دانستن چرایی و چگونگی بهره‌ای از رخدادهای پسین و امروزین بایست بدان بازگشت. از این رو این دفتر «یادآوری»یی است از آنچه میل به فراموشی و فرار از رویارویی دارد.
