این کتاب سعی دارد در سطح نظری، از نگاه ساختار گرایانه، طبیعت عکس را به عنوان نشانه ی تصویری، مقتضیات زبان شناسانه ی عکس، و مولفه های ساختاری درونی رسانه عکاسی تحلیل کند و بیان کند که عکس به طور ذاتی چه ماهیت نشانه شناختی و مولفه های ساختاری خودبسنده ای دارد. در گام بعدی میخواهد مشخص کند که رویکرد پسا ساختارگرا موجب چه نوع دگرگونی هایی در زیر ساخت ها یا ساختار های اصلی رسانه ی عکاسی و طبیعت نشانه ای عکس شده است.
کتاب عکاسی و نظریه