درست تر است اولین موتورهای بخار را موتورهای جوی بنامیم، چون در آن ها از فشار هوا استفاده می شد. دنی پاپن، فیزیکدان فرانسوی، اولین موتور جوی را اختراع کرد. این موتور استوانه ای با انتهای باز بود و پیستونی کاملا به همان اندازه درون استوانه جای می گرفت. مقداری آب کف استوانه می ریختند. آتش کف استوانه را گرم می کرد و موجب می شد آب به جوش بیاد و به بخار تبدیل شود. فشار بخار، پیستون را به بالا می راند، و تا زمانی که پیستون سرد نمی شد، بالا می ماند. بخار آب به مایع تبدیل می شد و خلایی جزئی در استوانه ایجاد می کرد. سپس فشار جو که به بالای پیستون وارد می آمد، دوباره آن را به پایین می راند. می توانستند با استفاده از طنابی که به پیستون وصل بود و از قرقره ای می گذشت، بار بلند کنند یا از آن به جای پمپ استفاده کنند.