کتاب نیروی آرام: زندگی من،فوتبال من

اولدترافورد، منچستر، 28 مه 2003. نگاه چندین بار به سمت داور، بلند مدت و دروازه چرخید. پنالتی قاطع مقابل یوونتوس، در فینال تمام ایتالیایی لیگ قهرمانان اروپا. این خاطره پاک نشدنی است که آندری شوچنکو، برنده توپ طلا در سال 2004 در میان هواداران میلان به جا گذاشت. او از همان کودکی احساس می کرد که سرنوشت او یک فوتبالیست خواهد بود، از همان مارس 1986 که برای پیوستن به تیم دینامو انتخاب شد: پس از مدتی تمرین، راکتور شماره 4 نیروگاه هسته ای منفجر شد. چرنوبیل. در دوران نوجوانی او محیط آسانی نبود. تعداد کمی از دوستانی که او با آنها بزرگ شد، زنده می مانند. مواد مخدر، الکل، اسلحه: قاتلان آنها اینجا هستند. ورزش و خانواده اش همیشه حاضر بودند راه را به او نشان دادند. نقطه عطف واقعی، 5 نوامبر 1997، در 21: یک هت تریک که تاریخ ساز شد، در برابر بارسلونا در نیوکمپ. نتیجه مراقبت سرهنگ، والریج لوبانوفسکی، که استعداد ناب خود را قبل از رسیدن به میلان اصلاح کرد. زمانی که او به چلسی نقل مکان کرد، برلوسکونی به او گفت: «برای خوشبختی تو را رها می کنم. اما شما همچنین می دانید که همه ما می خواهیم شما بمانید. میلان خانه شماست." او چهار عشق بزرگ فوتبالی داشت: دیناموکیف، میلان، چلسی و تیم ملی اوکراین. همانطور که جورجیو آرمانی در ادامه می گوید، او همیشه نیرویی ملایم بوده است. اما شما همچنین می دانید که همه ما می خواهیم شما بمانید. میلان خانه شماست. شما چهار عشق فوتبالی بزرگ داشته اید: دیناموکیف، میلان، چلسی و تیم ملی اوکراین. همانطور که جورجیو آرمانی در پس‌گفتار نشان می‌دهد، او همیشه نیروی آرامی بوده است.