کتاب مظنونین همیشگی (2)

معماری از لحاظ پیشرفت زمانی، توالی و کادربندی پیوندی قوی با فیلم‌ها دارد. معماری هم مانند فیلم در طول زمان تجربه می‌شود.
سواد بصری پوپولیستی امروز حاصل ندانم‌کاری سیستم آموزشی در این چند دهه و نحوهٔ مواجهه با موضوع جهان سایبری در سال‌های اخیر، منتهی به ایجاد نوعی فرهنگ خشوع و خضوع در برابر ابرقهرمان‌های کمیک استریپی مبتذل معماری، بزرگداشت مسابقات هیچ و جوایز سر صفی، تحت عنوان «معماری» شده است. بیشتر دانسته‌های معماری همین لحظهٔ ایران، برداشتی سطحی از عکس‌های صفحه‌های پرلایک اینستاگرامی و منظر محدود شخصی هر محصل یا دیپلمهٔ معماری از مدارس پرشمار معماری عمومی است. آنچه عمیقا مغفول مانده، خواندن منابع موثق دست اول، مطالعهٔ نقدهای حرفه‌ای و آموختن هنر، تاریخ، ادبیات و جامعه‌شناسی است. صمیمانه امیدواریم این کتاب خوانده شود.
در جلد آخر از مجموعهٔ سه‌جلدی «مظنونین همیشگی» با اسامی و اشخاصی روبرو می‌شویم که اتفاقا برخلاف پیش‌قضاوت عمومی جامعهٔ معماران، موضع فکری و نظری را بر منش ساخت و طراحی ارجح می‌دانند. این مصاحبه‌ها بخشی از چرایی و چگونگی شکل‌گیری معماری معاصر را شرح می‌دهند که بنا بر سبقهٔ آموزشی و حرفه‌ای، گریزی هم به جهان پیش از پست‌مدرن زده‌اند. مطالعهٔ این مجموعه، مواجهه عینی با روزگار کنونی معماری در جهان و عیاری برای شناخت جایگاه فعلی معماری و معماران ایرانی است.
باید یادآوری کرد که کار ترجمه بدون هیچ موضع‌گیری در تأیید یا رد متن صورت پذیرفت. آرزومند چنانیم که ما را از هر لخشه‌ای در برگردان نوشتار، آگاه کنید. این ترجمان، بی‌حضور مرتضی خان محجوبی، گای بارکر، هنک کرافورد، هانا معتمدی، نورا و زک شامس، الیسا و مایا مقتدری و آکیلاس هنسن بسیار دشوار می‌شد.