کتاب فروهر و نگاره آن

«فروهر» عبارت است از آن ذره مینوی وجود آدمی (یادمان برتر هر فرد) که پس از مرگ به صورت فعال باقی می‌ماند و نگران زندگی بازماندگان و یاری‌دهنده نیکان، پارسایان و کیفردهنده زشت‌کاران است. نگارنده در کتاب حاضر، نخست واژه فروهر را در زبان‌های باستان بررسی کرده و سپس به فروهرهای ذکرشده در اوستا اشاره نموده است. باورهای اسطوره‌ای درباره فروهرها و ارتباط فروهر و روان و نیز جشن نزول فروهرها که از آن با فروردینگان تعبیر می‌کنند، بخش‌های دیگر کتاب را تشکیل می‌دهند. بخش‌هایی نیز به نقش نماد فروهر و معنای این نگاره و ریشه‌های تاریخی آن اختصاص دارد.